De boot op!

Mijn week startte weer zoals gewoonlijk. Maandag en dinsdag hebben we op Groenberg nou eenmaal niet zoveel te doen. We zitten voornamelijk in de lerarenkamer en maken onze opdrachten en bereiden lessen voor. Op de woensdag hebben we wel weer een les kunnen geven. Een van de laatste inmiddels. Vanaf het einde van deze week beginnen de toetsweken en die duren heel juni. De graad 12 leerlingen zijn dan niet verplicht naar school te komen als ze geen les hebben. De andere leerlingen moeten er formeel wel zijn, maar doen ook niet echt iets hebben we te horen gekregen. Het lijkt er dus op dat we morgen en misschien overmorgen onze laatste lessen al gaan geven. Inmiddels is de band die we opgebouwd hebben met de leerlingen erg leuk. We houden korte gesprekjes met elkaar op de gang en toen er gister een soort beroepenmarkt op school was georganiseerd heb ik het met veel kinderen gehad over hun toekomstplannen. Leuk om te horen, nog leuker is om te zien dat het echt ook wel haalbaar voor ze is. Aanvankelijk dacht ik dat alle leerlingen hier zouden dromen om piloot of bankdirecteur te worden en dat ze uiteindelijk allemaal zouden eindigen als pompbediende of kassameisje. Natuurlijk is dat voor een groot deel ook wel zo. Vanaf graad 9 is school niet meer verplicht hier. Een groot deel van de kinderen gaat van school en begint zonder verdere opleiding met werken. Diegene die het halen tot het laatste jaar, graad 12 zijn dan ook erg gedreven om naar de universiteit te gaan. Dat is namelijk waarvoor je het doet. Het was dan ook echt leuk om hoe iedereen zo ongeveer in de stands stond om verhalen te horen over wat ze van de universiteiten wilde horen. Meisjes die verpleegster willen worden en jongens die zich wel een leven in de business konden voorstellen. Een van de leerlingen vertelde me dat ze lerares wilde worden op een basisschool. “I love to work with the little monsters” zei ze. Ik hoop voor haar dat ze over 4 jaar voor haar eigen klas staat. Een goede drive zo net voor de examens lijkt me.

Op woensdag hebben we lesgegeven over het oog. Een leuk onderwerp waar je veel proefjes mee kunt doen. We hebben het ook nog even gehad over the dress. Dan merk je toch dat je aan de andere kant van de wereld zit. Bij ons kon je er een paar jaar geleden niet omheen. Hier hadden veel kinderen het nog nooit gezien. We hebben ook gelijk de Laurel en Yanny clip maar vast laten horen als voorproefje op de les over je oren.

Ook was woensdag het moment daar: onze eerste volleybalwedstrijd. Dinsdag hebben we een uur lang nog een keer alle regels in de hoofden van onze pupillen gestampt om ook echt wel een beetje professioneel aan te komen enzo. We zijn dan wel beginners, maar dat hoeft de tegenstander niet te weten. Toen de woensdagmiddag aangebroken was, werd duidelijk dat we nog wat kleine probleempjes hadden. Een van de jongens was zijn sportschoenen vergeten. Hij vertelde dat hij op 10 minuten lopen van de school woonde en of hij even mocht gaan. Die tijd hadden we niet dus ik besloot hem snel even naar huis te brengen met de auto. Door de smalle straatjes van de sloppenwijken en de 2000 leerlingen die daar liepen was dit nog best een opgave. Na terug op school aangekomen te zijn, bleek dat er geen schoolbusje was om ons naar de andere school te brengen. Ik besloot zelf te rijden. In twee keer kon ik precies iedereen op de andere school krijgen. Toen we er 10 voor 3 eindelijk waren (in plaats van half 3) bleek de school maar tot drie uur open. We konden dus een wedstrijd spelen van wel 10 minuten. Het bleek dat het andere team niet echt dezelfde regels had geleerd als wij. Tot grote frustratie van ons eigen team. Helaas verloren we toch met 15-10. We hebben het andere team uitgenodigd om vanmiddag op onze school te komen spelen. Revanche.

Donderdag hebben we voor het grootste deel doorgebracht op Grabouw High school. Een van de andere middelbare scholen in Grabouw. Op die school betalen ouders schoolgeld voor hun kinderen. En dat maakt het grootste verschil met onze school, die gefinancierd wordt door de overheid. Ze hebben geld. Het valt op dat de leerlingen op de school half om half wit en gekleurd zijn. Hier is iedereen gekleurd op een meisje na. Ook de grote van het gebouw en de klassen verschillen erg van Groenberg. Het was zelfs gek om in een klas met 20 leerlingen te zitten. Wel leuk om even te zien wat nou de verschillen zijn tussen de scholen.

In het weekend ben ik met Marijn naar Robbeneiland geweest. Na een boottocht van ongeveer drie kwartier kwamen we op het eiland aan, waar Nelson Mandela 18 jaar van zijn leven heeft doorgebracht. Eerst kregen we een bustour. We kregen te horen dat het eiland een soort afvalberg was van alle mensen die ze niet op het vaste land wilde. Politieke gevangenen, maar ook mensen met lepra en gehandicapten. We reden langs vele graven en de steengroeve waar de gevangenen moesten werken. Ook kwamen we langs kleine huisjes die tot op de dag van vandaag bewoond worden. Na de tour betraden we de maximum security gevangenis, waar een oud-gevangenen ons rondleidde. De helft van onze groep was frans en na iedere zin die de beste man vertelde, moest een tolk het verhaal vertalen. Erg vervelend. Op een gegeven moment raakte ik de draad daardoor een beetje kwijt. Al bij al een erg indrukwekkende ervaring! We gingen terug met de bood tijdens zonsondergang. We zagen wat zeehondjes en net voor de kust hebben we onze eerste walvis gespot. Je schrikt wel even als de 150 mensen op de meest toeristische boottocht van Afrika ineens allemaal beginnen gillen en schreeuwen. Maar goed, de walvis was het waard.

We hebben het weekend rustig afgesloten met een klein feestje bij de buren. Hun dochter was die dag gedoopt en de hele familie was langsgekomen om het te vieren. We waren uitgenodigd om een stukje taart te komen eten. Om de feestvreugde af te maken was onze buurjongen gisteren jarig. We hadden een klein cadeautje voor hem gekocht en hebben voor hem gezongen.

Groetjes,

Ilona

P.S. De foto's bij dit reisverslag kan ik niet zo makkelijk op deze site uploaden, je vind deze op mijn facebook