Zie de wind waait door de bomen!

Afgelopen week was de laatste week dat we nog echt op Groenberg aan het werk zouden zijn. Het was de laatste week voor de tentamens. De docent van graad 9 wilde de les dan ook liever zelf geven. Begrijpelijk vond ik. We mochten op woensdag wel met graad 12 aan de slag. Het was een herhalingsles en hebben de leerlingen voorzien van flink wat oefeningen. Die dinsdag was een van de leerlingen al naar me toegekomen of ik haar wat bijles zou willen geven ten voorbereiding op de toets. Het was een van de leerlingen die in mijn ogen altijd goed meedoet en als een van de weinige goede vragen stelt. Ze vertelde me dat ze goed moest scoren, omdat ze psychologie wil gaan studeren en daarvoor een goed punt voor bio nodig heeft. Tijdens de bijles op dinsdag kwam ik erachter dat ze nog niets voor de toets van donderdag geleerd had. Ik schrok een beetje en in een sneltreinvaart zijn we 4 hoofdstukken aan stof doorgelopen. Ondertussen liet ik haar dingen opschrijven en kort samenvatten. Ze vertelde me dat ze normaal gesproken alleen het boek wat doorleest. Ik heb haar proberen duidelijk te maken dat ze sneller leert als ze samenvat, tekent of vragen maakt. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden.

Die week was ook onze tweede volleybalwedstrijd. Deze keer hadden we de school van vorige week bij ons uitgenodigd. Toen we het net uit het ballenhok haalde, kregen we dit met geen mogelijkheid uit elkaar gevouwen. De leerlingen vermaakte zich wel met de bal, maar het was toch een beetje een beteuterde bedoeling. Zes leerlingen van een andere school waren speciaal gekomen om te volleyballen, maar we hadden geen net. Na ongeveer twintig minuten, met vier man pielen aan het net en de palen, gaven we het op. Met een schaar hebben we het net van de palen afgeknipt. De leerlingen van de tegenpartij zijn maar weer terug naar school gegaan en de wedstrijd is verplaatst naar vanmiddag. Als voorzorgmaatregel hebben we besloten dat het net al in de laatste pauze opgezet gaat worden. Hebben we daar in ieder geval geen problemen mee.

Het overheersende thema deze week was regen, wind en nog meer regen. Niet onvermijdelijk waren dan ook de lekkages op verschillende plaatsen in huis. De eerste in Marijns slaapkamer. Uit de plinten komt een onwaarschijnlijke hoeveelheid water, dat via de naadjes van de tegels zo ongeveer door het hele huis kruipt. In het plafond in de keuken zit een natte plek en de plinten achter de koelkast blijven ook niet droog. Zo nu en dan is ook de stroom even uit gevallen. Zo hebben we donderdag romantisch gedineerd in het licht van onze zaklampen. In het weekend sloeg het weer om. Geen regen meer, maar de oude vertrouwde Afrikaanse zon. Warm is het nog niet, maar wat verwacht je zo midden in de winter.

Twee weken geleden kochten we combitickets waarmee we de tafelberg op konden en een citytour in een hop-on-hop-off bus konden ervaren. Omdat Prince Harry ging trouwen hadden we toen alleen maar tijd voor een bezoekje aan de tafelberg. Afgelopen vrijdag hebben we genoten van de bustocht. We zijn gegaan voor een rondje Kaapstad. Ondertussen luisterend naar de verhaaltjes die de bus ons te vertellen had. De verhaaltjes werden afgewisseld met Afrikaanse muziekjes. Kan het toeristische? We besloten uit te stappen bij Camps Bay, het bekendste strand van Kaapstad. We hebben onder het genot van 8 staatverkopers, die niet wilde geloven dat we echt geen schilderij van een giraf wilde kopen, lekker geluncht aan de boulevard. Vervolgens hebben we onze busrit weer opgepakt en hebben na afloop nog even een terrasje gepakt bij een Belgisch restaurant, waar we Belgisch bier en bitterballen hebben verorberd.

Zaterdag hebben we een bezoekje gedaan aan de springbok experience. Een museum volledig gewijd aan het nationale rugbyteam van Zuid-Afrika. Een gedeelte van het museum was geheel interactief. Je kon je reactievermogen en fitheid testen en ook kon je meetrainen met de Springboks zelf. Mijn innerlijke 10-jarige heeft enorm genoten. S’ middags wilde we graag Chapmans peak drive gaan doen. De volgens de boekjes, mooiste 7 kilometer van Afrika. Toen we aankwamen zat het dicht. Helaas! Het weer was inmiddels ook weer helemaal omgeslagen en het kwam met bakken uit de hemel. We besloten maar een hapje te gaan eten en naar huis te gaan. Wat nog best een opgave was, omdat we een groot deel van de weg niet konden zien door de laaghangende bewolking.

In het weekend heb ik ook besloten wat eerder naar huis te komen. Mijn oorspronkelijke vertrekdatum was dinsdag 25 juni. Omdat de meiden dat weekend al op vakantie zouden gaan met de auto en ik de opvolgende week alweer de hele week naar school moet, leek het mij handig om toch wat eerder te vertrekken. Ik kom nu op 20 juni aan in Nederland. Ik kan dan iets rustiger thuiskomen en heb tegen die tijd toch al niets meer te doen op stage. Vandaag, nog precies twee weken voor ik vertrek.

Groetjes Ilona!