AHOE!

Alweer een week voorbij. De tijd hier in Zuid-Afrika lijkt iedere week sneller te gaan. De eerste week na de vakantie en van de nieuwe periode is bijna net zo rommelig als de laatste week voor de vakantie. Iedereen lijkt weer wakker geworden te zijn uit een week durende slaap. Alles moet weer even op gang komen. Geen volleybal en wetenschap dus. Om een beetje aan de praat te blijven vroeg ik een van de leraren of ze nog iets leuks had gedaan in de vakantie. “Bidden, het was Pasen” was daarop het antwoord. Ze zei het op een verontwaardigde toon alsof ze niet begreep dat ik daar niet mijn hele vakantieweek aan had besteed. Ik praat in het vervolg wel weer gewoon over het weer ofzo.

Deze week is er wel voor het eerst in tijden echt actie geweest wat betreft het voor de klas staan. Lars en ik mochten bij de examenklas (graad 12) een lesje komen geven over voortplanting bij gewervelden. Ik was erg nieuwsgierig hoe de leerlingen hierop reageren. In Nederland heb ik dat hoofdstuk gegeven aan een vwo 2 en dat was een groot giegelfestijn. Hier viel het wel mee. De leerlingen zijn natuurlijk al wat ouder en reageerde hier erg normaal op. Ik merkte dat er niet echt een taboe hangt over voortplanting. Word je als bio-juf wel blij van kan ik je zeggen. Deze week mogen we naast een nieuwe voortplanting les ook aan de slag bij graad 8 en 9 met scheikunde. Ik heb er nu al zin in.

Het weekend zijn we in Grabouw gebleven. We hebben op donderdag een braai georganiseerd in de tuin. We hadden daarvoor de andere studenten, Paddy en de buren uitgenodigd. Bij het winkelcentrum hadden we een grote hoeveelheid vlees ingeslagen en bij de spar een goedkoop mini-braai gefixt. Om zes uur begon het feest. Lars was al een uur bezig geweest om de Braai in onze met grind bezaaide, schuin aflopende tuin te instaleren en het andere huis zou ook een braai meenemen. In onze haast waren we vergeten wat buitenlampjes aan te schaffen. Het begon rond een uur of 7 flink donker te worden. Aangezien de braai op een vlak stukje in het donkere deel van de tuin stond was dit niet ideaal. Maaar we lieten ons natuurlijk niet ontmoediggen. Zelfs niet toen onze instabiele braai omviel, met hamburgertjes en al. Gewoon weer recht gezet en opnieuw aangestoken. Paddy en zijn gezin kwamen wat later. Hij was al de hele middag bezig geweest om zijn nu al beroemde kip te maken en ook dit was een groot succes. Toen alles op was kwam de buurman nog even. Hij zou die zaterdag een grote rugbywedstrijd spelen in Grabouw. Na een aantal drankjes bedacht hij het geniale idee om T-shirts te maken met zijn naam erop. Dit soort dingen moet je niet zeggen in een huis met drie pabo-studenten. De volgende dag gelijk maar 5 witte shirts gekocht. En een pakje stiften. Wel uitwasbare… andere hadden ze niet. Die vrijdagmiddag (na het opruimen van de enorme puinzooi die ons huis was geworden) hebben we de hele middag gekleurd en getekend. Op een stuk karton heb ik het logo van de Grabouw rugbyclub nagemaakt, zodat we die op onze shirts konden overtekenen. Op de achterkant prijkte op ieder shirt de naam PULLEN en een 4. Na een uur of 3 á 4 kleuren waren de meesterwerkjes af.

Zaterdagmiddag. Daar gingen we dan in onze eigen gemaakte tenues. Het was bloedheet, maar we hadden allemaal een vest aangetrokken zodat onze meesterwerken niet gelijk onthuld zouden worden. Je had ons moeten zien. Als trotse kleuters die eindelijk hun kleurplaat mochten laten zien aan hun moeder liepen we het veld op. Paddy, groot fan en fanatiek supporter van de tegenpartij SAFCOL schreeuwde gelijk dat hij niet meer tegen ons zou praten. Zijn vrouw vond het allemaal fantastisch en hilarisch. Toen na twee uur eindelijk de wedstrijd begon waar het om ging snapte ik nog steeds de regels niet helemaal. Marijn ook niet, maar die juichte gewoon steeds als ook maar iemand de bal had, vond Paddy’s vrouw ook hilarisch. Inmiddels hadden zo’n 1000 man zich rond het veld verzameld. En schreeuwde we voor het leven toen the one and only PULLEN het veld op kwam en praktisch voor onze neus stond. Hij hoorde t niet. Jammer. Inmiddels hadden we de yell van de G-boys ook geleerd: AHOE. Niet te verwarren met die van de tegenpartij, namelijk: AWOW. Origineel. Na afloop hebben we drie keer het veld rondgelopen om buurman Robyn ergens te vinden. Toen we op t punt stonden om te vertrekken kwam ie aangestrompeld met een dikke lip en een aantal blauwe plekken op zijn gezicht. T is niet niks. Na een fotootje zijn we maar weer op huis aan gegaan.

Op zondag hebben we geshopt in Sommerset. Ons bijna wekelijkse uitje. Na flink boodschappen te hebben gedaan, met een bomvolle auto weer teruggereden. Vlak voor het stoplicht merkte ik dat de auto iets heel geks deed. Zonder te remmen namen we gas terug. Er begon een lampje te branden in de vorm van de motor. Mijn Picanto had dat ook een keer gehad en ik herinnerde me: “niet goed”. Toen ik wegreed bij het stoplicht kwam de auto maar moeilijk vooruit. Ik kon geen snelheid maken. Gelijk hebben we de auto maar aan de kant gezet. Recht voor ons stond namelijk een berg. En iets zei me dat we niet boven zouden komen. De zon was al hard op zijn weg om onder de horizon te gaan verdwijnen, dus er zat maar een ding op: Paddy bellen. Hij wist t ook allemaal niet zo goed en zei me dat ik de garage maar moest bellen. De man van de garage beloofde me zo snel mogelijk bij ons te zijn. Hij moest wel vanuit Kaapstad komen dus kon ff duren. Een uur later was hij er. Inmiddels was Paddy ons ook maar komen vergezellen. Lang verhaal kort: we rijden nu (helaas tijdelijk) in een super blitse Toyota. Klein achterbakje wel. Dat was nog wel even een dingetje met al die tassen, maar we zijn veilig en heelhuids thuisgekomen.
Groetjes!
Ilona
P.S. De foto's bij dit reisverslag kan ik niet zo makkelijk op deze site uploaden, je vindt deze op mijn facebook.

P.P.S. wil je op de hoogte blijven van wat ik schrijf? Als je je inschrijft voor de mailinglijst krijg je een mailtje bij iedere uploadt. Dit kun je doen door aan de linkerkant te klikken op "meld je aan voor de mailinglijst"

Kijk ook even op de blogs van mijn huisgenoten:
www.larsvanheijningen.waarbenjij.nu
www.pindat.com/pindata/user/alicia.op.reis