De Tafelberg op!

Aan het begin van de afgelopen week is ons het heugelijke nieuws ten oren gekomen dat het Groenberg volleybalteam twee echte wedstrijden in de planning heeft staan. Eentje aanstaande woensdag en eentje wat later. We spelen tegen een andere school. Na wat navragen blijkt dit een basisschool te zijn. Nou ja, qua lengte van de leerlingen zal het verschil niet zo groot zijn. Berton (sport coördinator) verzekerde ons dat het team van de andere school net zo slecht is als ons team, omdat ze ook pas net een team bij elkaar hebben gekregen. Dat is vond ik wel prettig nieuws, want ons groepje jongens speelt nog niet de sterren van de hemel, maar ze willen wel graag en daar gaat het om. De training van vorige week kon echter weer niet doorgaan, omdat er niemand aanwezig was met de sleutel van het ballenhok. En zonder bal geen spel. 20 minuten hebben we met het hele team gezocht. Niemand. Onze extra training die we gister hadden ingelast kon ook niet doorgaan, omdat het regende. De hoop is dus op vandaag gevestigd. Ook met de sceince club is de vaart er een beetje uit. We zijn bezig met het maken van een zonnewijzer, maar hangen nu een beetje af van de ontwerpen van de techniekleraar. En die heeft er allemaal niet zoveel haast mee.

Deze week hebben we ook weer twee lessen gegeven. Vooral in de graad 12 klas heb ik het gevoel steeds meer grip te krijgen op het controleren van de leerlingen. Door veel rond te lopen, over schouders mee te kijken en wat persoonlijke vragen te stellen over de opdrachten, krijg ik meer in de gaten op wie ik moet letten. Vorige week was een van de leerlingen eigenlijk te ziek om op school te zijn, waarom hij er toch was, geen idee. Het enige wat hij deed was met zijn hoofd op de tafel liggen. Het meisje dat naast hem zat vertelde dat hij ziek was. Ik probeerde contact met hem te maken, maar dit was nogal moeilijk, omdat hij zijn hoofd niet wilde optillen. Hij zei dat hij even niks wilde en ik vroeg hem of hij wel voldoende had gegeten en gedronken. Hij knikte en zei dat ik hem maar even met rust moest laten. Je merkt dat je in een land waar je de gewoonten niet kent ook niet zo makkelijk kan handelen. Je kunt niet zeggen “ga jij maar naar huis” je weet niet waar diegene vandaan komt of wat de regels daarvoor zijn. Een aula of kantine is er niet dus daar kun je ook niemand naartoe sturen. Ik besloot met de leraar van de klas te overleggen en hij zei dat ik hem gewoon moest laten zitten. Dat heb ik dan ook maar gedaan.

Het weekend begon met een conferentie op de universiteit. Verschillende studenten uit Nederland, België, Denemarken en Zuid-Afrika waren hierbij aanwezig. Het was nogal een lange zit. Na de conferentie konden we vertrekken richting ons appartement dat we voor het weekend hadden geboekt. De eigenaresse van het huis vertelde ons dat er vlak in de buurt een markt was, met kraampjes met spullen en eten en dat het leuk was om eens langs te gaan. Het was inderdaad een grote overdekte markt, zoals we al eens eerder gezien hadden in Kaapstad. Je kon het zo gek niet bedenken of het werd daar verkocht. Ik heb gelijk maar wat souvenirs ingeslagen. Je merkt toch wel een beetje dat het wat dat betreft wel hard gaat. In het begin hoorde ik mijzelf vaak zeggen: oh dat koop ik wel voordat ik wegga. En dat is zeg maar zo ongeveer nu. Het is nog maar een week of vijf voor ik weer thuis op de bank zit. Een beetje haast maken inmiddels dus.

Voor zaterdag hadden we kaartjes gekocht waarmee we met de kabelbaan de tafelberg op konden en met dezelfde kaartjes konten we ook een hop-on-hop-off bustour doen door de stad. We wilde graag rond een uur vertrekken, zodat we genoeg tijd hadden om alles rustig te doen. Precies om die tijd besloot prins Harry met zijn bruiloft te beginnen. En omdat we nu een tv hadden en een hele chille bank, hebben we dat eerst maar gekeken. Ik bedoel er is niet iedere dag een royal wedding en als je dan toch een tv hebt… we besloten de bustour over te slaan voor deze week en alleen de tafelberg op te gaan. Achteraf een goede keuze, want zondag was het veel te bewolkt om omhoog te gaan.

Zondag zijn we weer richting Grabouw vertrokken, maar eerst nog even langs Canal Walk mall geweest. Een enorm winkelcentrum in century city, net boven Kaapstad. Een mooie afsluiter van het weekend.

Groetjes,

Ilona

P.S. De foto's bij dit reisverslag kan ik niet zo makkelijk op deze site uploaden, je vind deze op mijn facebook

kijk ook even op de blogs van mijn huisgenoten:
Www.larsvanheijningen.waarbenjij.nu
www.pindat.com/pindata/user/alicia.op.reis